Wat een jaar, en wat hebben we ons mee laten slepen. Angst en zelfmedelijden hebben flink huisgehouden. Bij elke tegenslag en Lock down vonden we dat we wel een extraatje verdienden. Een extra glaasje, extra lekkers zoet of zout, als het ons maar troostte. De supermarkten hadden dit ook aardig door…zij maakten dankbaar gebruik van de gereduceerde reclame tarieven en onze extra aandacht voor sociale media. Culinaire hoogstandjes werden kant en klaar verpakt aangeboden. We hadden immers zeeën van tijd. Tijd om te eten, tijd om op de bank te zitten en tijd om medelijden te hebben. Met onszelf, met de horeca, met de jeugd, met de ouderen, met de zorg… Wie zou daar niet depressief en moedeloos van worden.
En toen kwam er een maatregel waardoor wij ons opeens beseften dat gezellig shoppen er niet meer in zit. Wat doet een vrouw als ze verdrietig is, een slechte dag heeft of zich alleen voelt? Juist die wil, moet en gaat shoppen. Dat was de druppel. De knop moet om. Die tien kilo’s die moeten eraf, en wel onmiddellijk. Geen glaasje meer, stevige schoenen en warme kleding uit de kast en lopen…heel veel lopen. Mentaal een groot stuk plakband om onze magen en weg met het troost eten. Vanaf nu gaan wij ons verdiepen in een heilzaam leven. Wij houden ons aan de maatregelen omdat wij daar gezond door blijven. Daarom zijn wij niet zielig maar juist sterk…En als dan straks die winkels en de markten weer open gaan, dan zijn wij daar klaar voor. We verheugen ons nu al op de drie maten kleiner, de kleuren van de gezonde, exotische groentes en het super verse fruit op de markt! En door al dat lopen, zijn wij straks fit genoeg om uren lang te shoppen. Houd dat beeld vast; het wordt een gezond en fit jaar.